Chemosynteza to jeden ze sposobów samożywnego odżywiania się organizmów jednokomórkowych (występuje ona u niektórych bakterii i sinic). Polega na syntezie substancji organicznych z dwutlenku węgla i wody przy wykorzystaniu energii chemicznej pochodzącej z utleniania, najczęściej tlenem atmosferycznym, różnych związków mineralnych takich jak siarka, czy amoniak. Energia wyzwalana podczas utleniania związków mineralnych zostaje wykorzystana do redukcji CO2. Bakterie wyspecjalizowały się w utlenianiu określonego substratu np. bakterie:
- nitryfikacyjne - utleniają amoniak i sole amonowe do azotynów (Nitrosomnas) lub azotyny do azotanów (Nitrobacter)
- siarkowe - utleniają siarkowodór do wolnej siarki lub siarkę do siarczanów
- wodorowe - utleniają wodór cząsteczkowy do wody
- żelazowe - utleniają związki żelazawe do żelazowych
Proces chemosyntezy przebiega w dwóch etapach, które można tak zapisać:
1. związek mineralny (zredukowany) + O2 ---> związek mineralny (utleniony) + energia (ADP + NADPH + H+)
2. CO2 + H2O + energia ---> związek organiczny + O2
W pierwszym etapie energii dostarczamy, a w następnym wykorzystujemy asymilację CO2 (przemianę tego składnika na inne) do przetworzenia go na cukier. Dzięki chemosyntezie związki mineralne przechodzą w postać łatwiej przyswajalną dla roślin przez co przyczyniają się do lepszego wykorzystania i niezalegania w środowisku, więc ma ona ważny udział w obiegu materii w przyrodzie. Ponadto np. siarkowodór jest substancją toksyczną, więc utlenienie go pozwala na oczyszczenie środowiska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz